നിന്നെയും കാത്ത്
ഞാനിരിക്കുകയാണ്,
നീയാണെങ്കിലോ
സ്വപ്നാടനത്തിലും.
നിന്നെ താരാട്ടി ഞാന്‍
ഉറക്കിയതായിരുന്നു,
പിന്നെ എപ്പോഴാണ്
നീ കടന്നു പോയത്?
നാഴികമണിയുടെ
നേര്‍ത്തസ്പന്ദനം
എന്റെ ഹൃദയസ്പന്ദനം,
കാവലുണ്ടായിരുന്നിട്ടും?
ഇരുട്ടില്‍ പതുങ്ങിയിരുന്ന്
നീ ചിത്രമെഴുതുന്നു
അതെനിക്കു കാണാം.
വാളിന്‍ മുനകൊണ്ട്
നീ എഴുതുന്ന ചിത്രങ്ങള്‍
രക്തത്തിന്റെ ചുവപ്പില്‍
നീ നേടുന്ന സായൂജ്യം,
വെറും നൈമിഷികമല്ലേ?
ഇരുട്ടിന്റെ കറുപ്പില്‍,
തെളിയുന്ന ചുവപ്പില്‍,
നിണമൊലിച്ചിറങ്ങുന്ന
നിന്റെയീ രചനകളില്‍,
നീ തേടുന്ന മൂല്യവും
ഒരു പകല്‍ കിനാവല്ലേ?
ഉദയത്തിന്റെ ചുവപ്പ്,
ഒരുപക്ഷെ നിന്നെ,
എന്നിലേക്കു തന്നെ,
തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരാം.
പകലിന്റെ ഇരുളില്‍,
എന്നെ കണ്ടില്ലെങ്കില്‍,
ഞാനൊരുക്കിയിരിക്കുന്ന
ഈ നിറക്കൂട്ടുകൊണ്ട്
ഒരു സ്നേഹഗാഥ രചിക്കൂ
മടങ്ങിവരുന്നവര്‍ക്കായീ…………..
