ഇരുട്ടിന് ശ്രുതി മീട്ടി
ഇരുട്ടില് പാടുമ്പോള്
നീ അമാവാസി
വെളിച്ചമാത്മാവില്
ശ്രുതി ചേര്ക്കുമ്പോള്
നീ പൌര്ണ്ണമി
വാളേന്തിയുളള നടനം
നിന്നെ സന്ധ്യയാക്കുന്നു
രുധിരമണിണ്ഞ്ഞുള്ളനില്പ്
കണ്ണുകളില് കത്തുന്ന ദാഹം
കബന്ധങ്ങള്ക്കിടയില്നിന്ന്
ദംഷ്ട്രകള് കാട്ടി നീ അലറുമ്പോള്
കാലത്തിനുപോലും നിന്നെഭയം
ഈ മാറ്റമെന്തിനായിരുന്നു.
ഈ മുറ്റമായിരുന്നില്ലെ
നിന്റെ ഈറ്റില്ലം.
ഈ കാറ്റായിരുന്നു
നിന്നെ താരാട്ടിയത്
നീ അതെല്ലാം മറക്കുന്നു.
ആള്ക്കൂട്ടത്തിനിടയില്
ഈ പെറ്റമ്മയെയെങ്കിലും
ഒന്നു
തിരിച്ചറിഞ്ഞുവെങ്കില്,
മുലപ്പാലിന്റ്റെ ഗന്ധം
അടുത്തറിഞ്ഞുവെങ്കില്
ഈ
മടിത്തട്ടിലൊന്നുമയങ്ങിയെങ്കില്
ഈ അമ്മ അതിനായ്
കാത്തിരിക്കുന്നു…..
No comments:
Post a Comment